Een verhaal uit het dagelijks leven van mijn kleinkinderen en hun gezin: Vader, moeder, Willem van bijna 6 jaar en een koppige peuter van bijna 3 jaar.

Ik ben twee, dus zeg ik nee!

driftbuien jeugd en gezin

Jan (3 jaar) was ‘s nachts ziekjes geweest. Je kent het wel: huilen-buikpijn- bij mama en papa in bed- allemaal weer even slapen- overgeven in het grote bed- boel verschonen- nog uurtje slapen- grote broer wordt wakker…..

Toen ik ‘s morgens kwam zat arme Jan met een bak op de bank, terwijl hij door mama voorgelezen werd. Ik nam die taak graag over van mijn schoondochter, Hanneke. Na nog 1 boekje wilde Jan van de bank af en met de duplo spelen. Zo ging het die morgen verder: poosje spelen… tijdje op de bank en beetje drinken… even spelen… tijdje pauze en wat slokjes water… weer spelen… De periodes van spelen werden steeds iets langer en toen het tijd was voor de lunch en Hanneke de tafel gedekt had, klom Jan zelf op zijn verhoogde stoel: ‘Ik wil een boterham met vlokken!’ Hanneke en ik keken elkaar aan. ‘Goede eetlust!’, zei ik .’Fijn dat je een boterham lust, zei Hanneke, We doen er honing op of jam. Vlokken doen we toch nooit op de eerste boterham en dat is nú al helemaal niet goed voor je buikje.

Jan werd boos

Maar Jan luisterde al helemaal niet meer…… Hij gleed boos van zijn stoel en liet zich op de grond vallen: ’Ik wil vlokken!’ huilde hij. Hanneke herhaalde het 2e gedeelte van haar uitleg: ‘Vlokken is nu niet goed voor je buikje, jam of honing is beter.’ Jan keek boos, draaide zich om, stond op en liep naar de kamer om op de bank verder te huilen.

Eerst probeerden we net te doen, of er niets aan de hand was en praatten we over koetjes en kalfjes. Jan huilde harder en harder en werd steeds meer overstuur, omdat hij geen aandacht kreeg. Hanneke keek me aan. ‘Wat nu’, zei ze. Ik dacht na: ‘Volgens mij moet je hem wel troosten, maar niet toegeven, wel consequent blijven’. Ze stond op en ging naar de kamer. Jan was nog niet van plan het op te geven en getroost te worden. Hij probeerde nog bozer langs haar op te rennen. Een echte koppige peuter!

Hanneke nam hem op schoot…

Hanneke pakte hem echter op en zei beslist: ‘Ik weet dat je boos en verdrietig bent. Ze nam hem op schoot en toen het huilen stopte zei ze: ’Het is ook jammer voor je dat je geen vlokken op je boterham mag. Ik vind dat ook erg lekker. Maar eerst doen we jam’. Ze knuffelde hem en op dat moment hoorde we een ontzettende dikke bromvlieg de keuken in komen zoemen.’ Hé waarom is die grote vlieg dan boos! Wil die ook vlokken op brood?’ zei ik quasi verontwaardigd. Gelukkig kon Jan hier ook weer om lachen. Hij klom weer op zijn eigen stoel en at met smaak zijn boterhammetje met jam op. De korstjes liet hij liggen, maar daar hadden we het deze keer maar niet over.

Als je deze problemen herkent en er meer over wilt weten lees dan mijn blog: Peuterpubertijd: HELP!!! en Driftbuien peuter, hoe los je ze op.

Het volgende boek staat bij mijn zoon in de boekenkast . Er zitten vlekken in en ezelsoren, omdat het veel opengeslagen wordt bij opvoedingsprobleempjes.

Dit boek geeft uitleg over de ontwikkeling van peuters en praktische tips over bijvoorbeeld angsten, agressie, slaap- of eetproblemen. Daarnaast bevat het veel adviezen, opdrachten en manieren om het gedrag van je kind (zo nodig) bij te sturen.

Voor jonge kinderen is het vaak onmogelijk om hun gevoelens onder woorden te brengen. Door de onmacht worden ze boos, verdrietig of juist stil. Met behulp van 16 poppetjes kan je kind met dit boek leren zijn gevoelens te herkennen en te begrijpen. Voor opvoeders staan er handige tips bij iedere emotie.