Soms is het moeilijk om je kind gezond te laten eten. Peuters en kleuters hebben vaak een koppigheidsperiode. In deze periode kunnen ze ook eetproblemen krijgen en zal het moeilijk zijn om je kinderen gezond te laten eten. Er zijn verschillende prentenboekjes over gezond eten door kinderen. Karel Konijn eet Superworteltjes is een voorleesverhaal, waarbij je kind zich goed kan identificeren met de hoofdpersoon.

Dit verhaal heb ik geschreven om gezond eten voor kinderen te stimuleren. Je kan natuurlijk de worteltjes al vertellend vervangen door bijvoorbeeld broccoli.

juf Lisa

Een middag zonnetje schijnt over het weiland. In de hoge boom zitten vogels ruzie te maken om de besjes. ‘Pak me dan, als je kan!’, Karel Konijn rent weg door het hoge gras. Zijn zusje en broertjes rennen achter hem aan. Karel is de grootste van de konijntjes en zijn jongere zusje en broertjes doen precies wat Karel doet: Karel graaft in een molshoop… Koosje graaft in een molshoop. Karel rent achter een vlinder aan…, Keesje rent achter een vlinder aan. Karel snoept van een paardenbloemblaadje… Kiki snoept van een paardenbloemblaadje. Zo spelen ze lekker in de avondzon, totdat ze moe en hongerig worden. 

Etenstijd…

‘Karel, Koosje, Keesje, Kiki binnenkomen eten!!!’ roept mama vanuit het konijnenholletje. ’O net op tijd’ lacht Karel ‘Ik heb ontzettend veel zin in paardenbloemblaadjes-soep!’ ‘Ja ik ook!, ik ook!, ik ook!’ roepen Koosje, Keesje en Kiki en alle 4 rennen ze het konijnenholletje in. Plotseling blijft Karel stokstijf staan….  Zijn zusje en broertjes botsen als dominosteentjes tegen hem aan. ‘Hé!’, roepen ze alle drie tegelijk ‘Kijk uit zeg!’…. ‘Ik ruik iets’ Karel snuffelt met zijn neusje in de lucht. Ook de drie kleine konijntjes snuffelen met hun neusjes in de lucht.

Worteltjes…

Karel trekt een vies gezicht: ‘ Bah worteltjes!’ Koosje, Keesje en Kiki trekken ook een vies gezicht: ‘Bah worteltjes!’ zeggen ze alle 3 tegelijk. Koosje steekt er zelf zijn tongetje bij uit! Dan horen ze papa roepen: ‘Waar blijven jullie, we gaan eten!’ Karel sloft de keuken in, achter hem aan sloffen zijn broertjes en zusje….. ‘Wat eten we?’ vraagt Koosjes met een treurig stemmetje. Moeder kijkt naar haar konijntjes. ‘Heerlijke gezonde super worteltjes’ zegt ze streng. ‘Nu snel de pootjes wassen en op jullie stoel gaan zitten. Geen gemopper, maar eten!’ Als alle vier de konijntjes zitten, schept papa de bordjes vol. ‘Eet smakelijk’ zegt mama, terwijl ze streng naar haar kinderen kijkt. Papa begint heerlijk te eten. Hij heeft zelf de meeste worteltjes op zijn bord liggen. De drie kleintjes beginnen ook te eten, maar kijken met 1 oogje naar wat Karel zal doen.

Kareltje eet geen worteltjes…

Karel wacht…. Hij ruikt aan een wortel op zijn bord….. Hij kijkt naar moeder konijn… Hij kijkt naar vader konijn….. Hij knijpt zijn ogen dicht en springt van zijn stoel: ‘Ik éét geen worteltjes!’ roept hij, ‘WORTELS ZIJN VIES!’ Hij schuift zijn bordje weg… Ook Koosje, Keesje en Kiki schuiven hun bordjes weg. ‘Ja, worteltjes zijn vies’ zeggen zij zachtjes. Mama kijkt verdrietig, maar papa konijn wordt boos: ‘Karel ga zitten en eet je bord leeg!’ Karel gaat niet zitten, Karel gaat niet eten. Karel loopt met harde stampen weg…. uit het konijnenhol…. naar buiten. 

Karel loopt weg…

Buiten is de zon achter een wolk geschoven, het is gaan waaien, de takken van de grote boom zwiepen heen en weer, de kraaien zoeken een plaatsje op de wiebelige takken om te gaan slapen. Karel kijkt er niet naar, hij is boos, héél boos! ‘Ik ben al best een groot konijn’ denkt Karel. ‘Als ik geen wortels wil eten, eet ik geen wortels!’ Zo loopt Karel verder en verder. Hij kijkt niet om zich heen, hij kijkt boos voor zich uit en moppert en moppert… 

Kareltje is bang…

‘Kwaak…Kwaak… Kowaak’ heel zachtjes kwaken er drie kleine kikkertjes. Nog een keer:  ‘Kwaak…Kwaak… Kowaak’ Pas als Karel bijna in de sloot stapt, ziet hij de kikkers.’ Hé, wat moeten jullie hier’ zegt Karel geschrokken. Het water van de sloot glinstert donker onder de grijze wolken. Één klein kikkertje steekt zijn kopje onder een groot groen blad uit en fluistert: ‘Kwaak… wij zijn bang voor de ooievaar daar, wil jij hem voor ons wegjagen?’ Karel kijkt opzij. Iets verderop ziet hij 2 lange rode stokken. Bovenop die rode stokken zit het lijf van de ooievaar. Zijn lange rode snavel wijst naar het water. Met 1 oog kijkt de ooievaar naar Karel. De ooievaar staat stil als een standbeeld. Ook Karel blijft stokstijf staan, maar dan zegt hij: ‘S.s.s.orry kikkertjes, ik, ik, ik ben druk!’ Zo snel als zijn konijnenpootjes kunnen rennen, rent hij weg van de grote ooievaar, verder langs de sloot. Waar Kareltje naartoe rent weet hij niet, hij is bang! Bang voor het donkere water! Bang voor de koude wind en heel bang voor de grote ooievaar!!! 

Karel mist zijn mama en papa…

Karel rent, rent en rent, weg van het donkere water en weg van die enge ooievaar. ‘O help, ben ik zo ver weggerend!’ bibbert Karel als hij even stopt om uit te hijgen. Hij gaat op zijn achterpootjes zitten, zijn lange oren rechtop, om alles goed te zien en te horen. ‘Ik ben hier al eens eerder geweest. Ja, daar in de verte is de boerderij’. Nu weet Karel het weer: ‘ik ben hier een keertje geweest samen met papa en mama’. Nu hij aan zijn vader en moeder denkt, krijgt hij traantjes in zijn ogen. Hij heeft het koud…, hij is moe…, hij heeft honger en hij mist zijn papa en mama en zijn broertjes en zusje. ‘Wat zouden ze allemaal aan ‘t doen zijn’ denkt Karel. ‘Zouden ze hem zoeken, of denken ze: Karel is al groot, Karel komt wel weer thuis. Misschien zitten ze lekker warm en gezellig bij elkaar op de bank, doen ze een spelletje of lezen een boekje..’. Maar Kareltje voelt zich nu niet meer groot. Hij wilt naar huis!

Hoe Kareltje toch een worteltje eet… 

‘Welke kant moet ik op?’ Karel gaat weer op zijn achterpootjes en kijkt om zich heen… ‘Hé, ik ruik iets’ zegt hij zachtjes . Hij snuffelt met zijn neusje in de lucht. ‘Ik ruik…. worteltjes!’ Nu ziet hij ze ook, in de moestuin van de boerin groeit een rijtje worteltjes. Karel stapt erop af, hij denkt er niet meer aan, dat hij eigenlijk geen worteltjes lust, dat hij pas nog heeft geroepen: ‘worteltjes zijn vies!’. Hij eet 1.. 2.. 3 worteltjes…… ‘Best lekker’ denkt hij. ‘en gezond, SUPER WORTELS!’ Hij weet het weer. Hij moet die kant op, daar is de sloot. Hij is nu niet meer moe. Hij heeft zijn buikje vol met drie gezonde, super wortels. Hij voelt zich nu weer groot, sterk en dapper. ‘Vlug naar huis’, denkt hij en loopt snel langs de sloot, richting het konijnenholletje.

Karel redt de kikkertjes…

‘Kwaak…Kwaak… Kowaak’ heel zachtjes kwaken er drie kleine kikkertjes.   ‘Kwaak…Kwaak… Kowaak’ Karel hoort het. Hij kijkt in de sloot. Hij ziet het glinsterende, donkere water, de grote groene bladeren. Onder 1 blad ziet hij weer het kleine kikkertje. Het kikkertje fluistert:: ‘Kwaak… wij zijn bang voor de ooievaar daar. Heb je nu tijd om hem weg te jagen?’ Karel kijkt opzij. Hij ziet ze weer:  2 lange rode stokken. Hij weet het: dit zijn de poten van de grote ooievaar, met de lange rode snavel. ‘Staat die ooievaar er nog steeds?’ vraagt Karel. De 3 kikkertjes knikken alle drie gelijk met hun kopjes. ‘Vreemd’, denk Karel ‘ ik ben niet meer bang, zou dat van die drie super wortels komen? Ik ben niet meer moe en ik ben niet meer bang. Ja dat zal zéker door die super wortels komen’. Met grote stappen, stampt Karel naar de ooievaar, zijn neusje in de lucht en zijn oren rechtop. De ooievaar staat nog stokstijf stil… Zijn zwarte ogen kijken een beetje verbaasd naar Karel. Karel staat nu naast de grote ooievaar. Hij stamt zo hard als hij kan op de grond en schreeuwt: ‘WEGWEZEN!!!’  De ooievaar kijkt naar Karel, kijkt naar het donkere water, tilt zijn kop op, wappert met zijn grote wit-zwarte vleugels. Daar vliegt hij weg. Met een paar grote vleugelslagen is hij al hoog in de donkere lucht.

‘Kwaak…Kwaak… kwaak… Kowaak!’ klinkt het nu hard bij de sloot. ‘Bedankt Konijn’. ‘Graag gedaan’ lacht Karel. Hij zwaait nog even met een pootje en rent verder, langs de sloot, door de wei, langs de hoge boom, naar zijn konijnenholletje.

Kareltje komt weer thuis…

‘Karel!!!  Karel!!! Kaaaarel!!!’ Karel hoort zijn naam eerst zachtjes, als hij dichterbij komt hoort hij het nu beter. ‘KAREL!!!’ Mama, papa, zijn zusje en zijn broertjes zijn hem aan het zoeken. Nog sneller rent hij nu. ‘Hier ben ik mama en papa, ik kom eraan!’ Hij rent recht in de pootjes van mama. Bijna vallen ze samen om, ha, ha, ze moeten er om lachen. Ook papa komt er snel bij en knuffelt Karel bijna plat. ‘Ik ben zo blij dat ik weer thuis ben’ zegt Karel. ‘Ik zal nooit meer zo stout zijn en mama heb je nog wat van die heerlijke gezonde super wortels over, want ik heb beren honger!

Dit verhaal heb ik geschreven voor ouders die problemen hebben met het gezond eten door kinderen. Doordat je kind zich met de hoofdpersoon zal identificeren, zal hij of zij ook wel een stukje wortel willen proeven. Speel dan het spelletje mee, door hem of haar een superkind te laten zijn! Meer tips bij eetproblemen en informatie over voeding voor kinderen: Gezond eten door kinderen en Eetproblemen bij peuters en kleuters.

juf Lisa

Ik zou het fijn vinden om te weten wat je van dit verhaal vond.